Anka kusu

Erdal Bey’den en çok aklımda yer eden özellikler:

Karşısındakinin mevkii, yaşı, unvanı ne olursa olsun herkese eşit ve bonkörce dağılan, samimi bir kibarlık...

Oturduğu odadan bindiği arabaya, giydiği kıyafetten seçtiği sözcüklere değin uzanan, hayranlık uyandıran bir sadelik...

Dünya literatürüne girmiş akademik çalışması için bile, “Aslında yeni bir şey değildi,” diyecek kadar özgüven yüklü bir tevazu...

Artı güler yüz, çalışkanlık ve nüktedanlık...

Bu “son söyleşisi”nde, onun kamuoyunun yakından bildiği bu özelliklerine ilaveten dünyaya, inanç sistemine, ölüme dair fikirleriyle tanışıp filozof yanını da keşfedeceksiniz.

12 Eylül siyaseti, işte böyle bir insanı veto etti.

Siyasetin bugünkü kısırlığından yakınırken, unutmamamız gereken bir ayrıntı bu...

Anka Kuşu, Can Dündar’ın Erdal İnönü’yle yaptığı nehir söyleşi. Aynı zamanda da, Erdal İnönü’yle yapılan son söyleşi... Çocuk gözüyle Ata­türk ve İsmet İnönü arasındaki ilişkiye tanık olmuş; İkinci Dün­ya Savaşı ve de­mokrasiye geçiş dönemini, darbeleri yaşamış; bi­lim­sel çalışmalarının ya­nı sıra çok kritik dönemlerde büyük üniver­sitelerde de­kanlık ve rektörlük gi­bi görevler üstlenmiş; siyasete atılarak Türk soluna önemli katkılar yap­mış kibar, sade, tevazu sahibi, nüktedan ve filozof Erdal İnönü, herkesin çok iyi tanıdığı, içten ve sade tavrıyla kendini an­latırken, tarih yazıyor.